فناوران

"کامپیوتر کوانتومی" گوگل پس از مدت ها انتظار و آماده سازی، در یکی از مراکز ملی آژانس فضایی آمریکا (ناسا) برای بازدید عموم به نمایش گذاشته شده است. این دستگاه محاسباتی نوین با سرعت فوق العاده خود، قدرت شگفت انگیزی در حل و فصل معادلات پیچیده و چندگانه از خود نشان می دهد. این پیشرفت قابل توجه در فناوری کامپیوترهای کوانتومی، دستاوردی بزرگ در راستای گسترش مرزهای دانش و امکان حل مسائل پیچیده محسوب می شود.

کامپیوتر کوانتومی گوگل در ناسا

شرکت گوگل که بر اساس قرار دادی با کمپانی D-Wave جدیدترین کامپیوتر کوانتومی خود را با نام 2X تولید کرده است، در یک بازدید عمومی، عملکرد این سیستم را در یکی از مراکز ناسا به نمایش گذاشت. گوگل، به عنوان یکی از پیشگامان در زمینه فناوری کوانتومی، با همکاری D-Wave، موفق به ساخت کامپیوتر کوانتومی 2X شده است. این سیستم کوانتومی جدید در یک رویداد عمومی در مرکزی از ناسا به نمایش درآمده است تا عملکرد و قابلیت های آن به نمایش گذاشته شود.

این رایانه می تواند با سرعت بالاتری معادلات پیچیده را حل کند. شرکت هریس اند هریس (Harris & Harris) در حوزه سرمایه گذاری در علوم و فناوری های مختلف فعالیت دارد. این شرکت اعلام کرد که ناسا، گوگل و انجمن تحقیقات فضایی (USRA) میزبان یک تور بازدید علمی از مرکز تحقیقات آمز در ناسا هستند. در این مرکز رایانه کوانتومی D-Wave با 1097 کیوبیت قرار دارد.

در این بازدید، عملکرد این رایانه برای علاقمندان نمایش داده می شود. شرکت گوگل از این رایانه برای حل یک معادله بسیار پیچیده که حاوی 1000 متغیر است، استفاده کرد و این معادله با سرعت بسیار بالاتری نسبت به رایانه های کلاسیک حل شد. گروه هریس اند هریس یک شرکت سهامی عام بوده که در حوزه توسعه کسب و کار نیز فعالیت دارد. اطلاعات کامل درباره این گروه را می توان از پایگاه WWW.HHVC.Com بدست آورد.

طرز کاررایانه کوانتومی گوگل

کامپیوتری که روی میز تحریر شما جا خوش کرده، برای کارکردن باید یک مشت صفر و یک را بفهمد و دستکاری کند. همه اطلاعات اعم از حروف و اعداد یا وضعیت مودم و موس شما با مجموعه ای از بیت های متشکل از صفرها و یک ها به کامپیوتر داده می شود.

این بیت های اطلاعات، خیلی ساده همان طوری تعریف می شوند که فیزیک کلاسیک دنیا را تعریف می کند؛ سوئیچ های الکتریکی می توانند روشن یا خاموش باشند، اشیا می توانند اینجا باشند، می توانند هم نباشند! ولی کامپیوترهای کوانتومی با طبیعت دودویی های فیزیک کلاسیک محدود نمی شوند همه اش به این بستگی دارد که حالت بیت های کوانتومی یا همان کوبیت ها را چطور ببینیم؛ کوبیت ها ممکن است نشانگر یک صفر یا یک یک، ترکیبی از این دو یا حتی معرف عددی باشند که حالت آنها را جایی بین صفر و یک تعیین می کند.

با توجه به فیزیک کوانتومی، نمی توان دقیقاً وجود یا عدم وجود یک ذره ریز درون اتمی را مشخص کرد. می توان به وسیله آمار و احتمال، امکان وجود این ذره های ریز را در مکان و زمان مشخصی تعیین کرد، اما هیچ راهی برای دانستن قطعی این که آیا این ذره آنجا هست یا نه، تا وقتی که آن را مستقیماً ندیده ایم وجود ندارد. البته آنچه که در کامپیوترهای کوانتومی با ارزش است همین احتمالات است. این احتمال بودن یا نبودن است که نبودن یا بودن کامپیوترهای کوانتومی را تعیین می کند.

یک کامپیوتر کوانتومی 30 کیوبیتی قدرتی معادل کامپیوتری معمولی با توانایی انجام 10 ترا محاسبه بر روی اعداد اعشاری در یک ثانیه _ ترافلاپس ( Teraflops )- دارد. سریع ترین ابرکامپیوتر کنونی سرعتی برابر 2 ترافلاپس دارد.